Hariklia Hari, Reveries du Promeneur Solitaire

Viki Betsou, Elevators

Vangelis Gokas, I am like a pelican in the wilderness, I am like an owl in the desert

Eftihis Efthimiou, Apomechanes

Thanos Zakopoulos, Collider / Μη-τόπος

Collider / μη-τόπος / 非地 / Sichtfeld (Photoworks by Thanos Zakopoulos), 2010

A book project collecting photography by Thanos Zakopoulos, 2004-2009. Collider/μη-τόπος/非地/Sichtfeld is a more ambitious project than a simple photography collection, involving an international team of four people from different disciplines collaborating to make something that more closely resembles a gallery exhibition in a printed format. Chinese graphic designer Huang Yang curated the selection of photographs for the book and directed its layout, printing and production. New texts inspired by the images were contributed by Swiss film and photography critic Thomas Pfister and by British artist and writer Alistair Gentry. The quadruple, multilingual title reflects the diverse approaches that each person brought to this collaborative publication.

Nikos Papadopoulos, Microgeographies

Η εμπλοκή μου με τις μικρογεωγραφίες, προέκυψε μέσα από τις καθημερινές μου διαδρομές στην πόλη. Παρατήρησα λοιπόν τη δύναμη και την αυτονομία της φύσης η οποία μας δηλώνει πάντοτε παρούσα και προσπαθεί όπου βρει ζωτικό χώρο ν' αναπτυχθεί. 'Ενα τέτοιο φαινόμενο εντόπισα στις στάσεις των λεωφορείων στο κέντρο της πόλης, όπου στις οροφές τους οι σπόροι που πέφτουν από τα μπαλκόνια βρήκαν κατάλληλο “έδαφος” για ν' αναπτυχθούν. Αυτόνομοι κήποι, όπως αλλιώς θα τους ονόμαζα, αναπτύσσονται πάνω σε σιδερένιες αφιλόξενες κατασκεύες.

Πέρα από τη συγκίνηση του ίδιου του γεγονότος, εκείνο που αναλογίζεται κανείς είναι η βιαιότητα με την η οποία έχουμε χειριστεί το προϋπάρχον τοπίο, το οποίο παραδωμένο στην επιβαλλόμενη εξάπλωση του μπετόν, το έχουμε κατά κάποιο τρόπο αποκόψει από την προυπάρχουσα κατάσταση του. O Henry David Thoreau στο βιβλίο του Walden, ή Η ζωή στο δάσος(1854) θέτει άνα βασικό ηθικό ερώτημα σχετικά με τα ζιζάνια: “ Με ποιο δικαίωμα ξερίζωσα το βαλσαμόχορτο και όλα τ' άλλα, καταστέφοντας το αρχαίο τους περιβόλι;” Όπως αναρωτιέται η Φαίη Ζήκα στο κειμενό της Ξεχορτάριασμα: βία ή καλλιέργεια; “τι μπορεί να θεωρηθεί σωστή και τι βίαιη παρέμβαση; Ή αν υποθέσουμε ότι κάθε παρέμβαση ενέχει ένα βαθμό βίας, ποια πράξη μπορεί να θεωρηθεί ηθικά δικαιολογημένη και ποια μεμπτή;”

Τα αυτόνομα φυτά πάνω στις στάσεις από τη μια μας υπενθυμίζουν ότι η καλλιέργεια του ανθρώπινου πολιτισμού εμπεριέχει παράλληλα το βιασμό της φύσης, ενώ από την άλλη η φύση με τις δικές της δυνάμεις προσπαθεί ν' αντισταθεί. Μια αγωνιώδης επιβολή τόσο από τη μεριά του ανθρώπου όσο και της φύσης.

Nina Pappa, “Intermediate Times” // Νίνα Παππά, «Ενδιάμεσοι Χρόνοι»

The theme of “Intermediate Times” is waiting times in public spaces around the city, i.e., times during which we have to stand still in public places.
The project does not refer to waiting times that involve personal expectations, but rather to the needs of the inhabitants of a city on a massive scale: the time spent waiting at bus stops, metro stations, supermarkets, public services, etc.
“Intermediate Times” consists of an archive of photographs, drawings and videos of dialogue transcripts, all of which is the result of three years of field work in these particular environments.
The goal is to convey the act of waiting itself, during which nothing is produced, no noteworthy events take place, and nothing is registered in our perception apart from the restrictions and directions that define the conditions of the particular spaces.

>> GR

Οι «Ενδιάμεσοι Χρόνοι» αναφέρονται στους χρόνους αναμονής σε δημόσιους χώρους της πόλης. Δηλαδή οι χρόνοι κατά τους οποίους το σώμα μας βρίσκεται σε στάση καθώς είμαστε σε δημόσιο χώρο.
Το έργο δεν αναφέρεται στους χρόνους αναμονής που αφορούν στις προσωπικές προσδοκίες, αλλά στις ανάγκες των κατοίκων μιας πόλης σε μαζικό επίπεδο, δηλαδή στην αναμονή σε σταθμούς και στάσεις μέσων μεταφοράς, ταμεία, δημόσιες υπηρεσίες, κ.λπ.
Πρόκειται για ένα αρχείο από φωτογραφίες, σχέδια και βίντεο με απoμαγνητοφωνημένους διαλόγους, που προκύπτουν από τριετή έρευνα στους συγκεκριμένους χώρους.
Ο στόχος είναι να αποδοθεί η αναμονή κατά την οποία δεν παράγεται έργο, δεν προκύπτουν αξιομνημόνευτα γεγονότα και δεν καταγράφονται στην αντίληψή μας παρά οι περιορισμοί που ορίζουν οι συνθήκες στους συγκεκριμένους χώρους.

ABOUT:

Σ.Ε.Α.ΝΑ.Τ.Κ.

Thaleia Grigoriadou, Hysterical Street Kinesiology / Θάλεια Γρηγοριάδου, Υστερική Κινησιολογία του Δρόμου

Ζητήματα σωματικής ισορροπίας και ψυχικής ανισορροπίας, στην πόλη.

Η δομική και κυκλοφοριακή πύκνωση, η συρρίκνωση του ελεύθερου δημόσιου χώρου προκαλεί την ελάττωση του αντίστοιχου προσωπικού χώρου. Η εμμονή της διαφύλαξης του εγώ, της ατομικής ‘φούσκας’ από ένα αόριστα απειλητικό περιβάλλον, ωθεί το ανθρώπινο σώμα να πάρει ασυνήθιστες στάσεις, «πόζες», οριακές, ακόμα και επίπονες, για την σωματική αποστασιοποίηση. Ο φόβος της δημόσιας έκθεσης και του αστικού κινδύνου. Μια σχεδόν χορογραφημένη υστερική κινησιολογία του δρόμου (hysterical street human kinetics) που προκαλείται με τη τυχαία συνάντηση, σε αποφυγή της υποτιθέμενης σύγκρουσης, της ενδεχόμενης πτώσης, ή στην πραγματικότητα, το ανεπιθύμητο της επιβράδυνσης μιας καλά κουρδισμένης πορείας προς τον τελικό προορισμό. Η κωδικοποίηση της σωματικής στάσης ειρωνικά δοσμένη ως αστική ‘προειδοποίηση’ μέσω του wayfinding σχεδιασμού. Caution.

Aggelos Skourtis, Peripatos