Eirene Efstathiou, 100 blank building faces

PPC_T / Farkadona, Micro-geographies of the Camp

Vasilis Vasilakakis, Branches with numbers // Βασίλης Βασιλακάκης, Κλαδια με αριθμους

Documentation material of environmental actions of Friends of Sifnos// Υλικό τεκμηρίωσης περιβαλλοντικών δράσεων των Φίλοι της Σίφνου

Η πλατεία Ηρώου, ο δημόσιος χώρος της Απολλωνίας, δεν μπορεί να μετατραπεί σε επιχείρηση !

Η είδηση μας ήρθε τις ημέρες του Πάσχα μέσα από δύο δημοσιεύματα στην εφημερίδα Σιφναϊκά Νέα. Η πλατεία Ηρώου βγαίνει σε πλειστηριασμό και σύντομα θα δούμε τραπεζοκαθίσματα σε τμήμα αυτής. Μάλιστα μάθαμε ότι θα κοπούν κάποια από τα μεγάλα δένδρα και ότι ήδη επιχειρήθηκε να κατεδαφιστεί τμήμα της πεζούλας της πλατείας. Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί καταπάτηση δημόσιου χώρου καθώς η πλατεία αποτελεί τον κατεξοχήν δημόσιο χώρο της Απολλωνίας και του κέντρου του οικισμού.

Η πλατεία Ηρώου είναι συνδεδεμένη με τις αναμνήσεις των Σιφνιών. Αποτελεί συναισθηματικό χώρο και τόπο συνάντησης για τα παιδιά του άλλοτε και του σήμερα που ζουν και επισκέπτονται τη Σίφνο, ανεξαρτήτου ηλικίας αλλά και εθνικότητας. Βάζοντας τα τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία, ένας δημόσιος χώρος αφιερωμένος στους αγώνες για την ελευθερία και που φιλοξενεί και το μοναδικό λαογραφικό μουσείο του νησιού, μετατρέπεται σε επιχείρηση.

Άραγε τα τραπεζοκαθίσματα αποτελούν κοινωφελή σκοπό;

Αναρωτιόμαστε αν όσοι υποστηρίζουν την καταπάτηση του δημόσιου χώρου της πλατείας Ηρώου έχουν σκεφθεί τα παραπάνω. Τι θα αντικρίζει κάποιος φτάνοντας στην Απολλωνία μπροστά από το "Ηρώo"; Τα τραπεζοκαθίσματα ;

Πιστεύαμε ότι σε μια Σίφνο του πολιτισμού και της οικολογικής συνείδησης, που χρόνια τώρα διαφοροποιεί τη Σίφνο από άλλα νησιά, θα έπρεπε να συμβεί το αντίθετο, να υπάρξει μεγαλύτερη φροντίδα και ευαισθησία για αυτόν τον πολύτιμο δημόσιο χώρο του νησιού για νέα επιπλέον φύτευση, καθιστικά, φωτισμό, υπαίθριες εκθέσεις τέχνης, ανάδειξη του μουσείου κλπ .[1]

Φίλοι της Σίφνου

---

[1] Διαβάζοντας την ιστορία της πλατείας θεωρούμε ότι ήδη η δωρεά του οικοπέδου στο Σύνδεσμο Σιφνίων από το 1923 κατοχυρώνει την ύπαρξη του ως δημόσιο χώρο εδώ και 85 χρόνια, καθώς παραχωρήθηκε από τον Ιωάννη Μαυρομάτη «με σκοπό ιδρύσεως πάρκου και εγέρσεως εν αυτώ Ηρώου».

Manty Albani, Paryfes: The edge of the city (view of the neighbourhoud of Garitsa), 2011

Active Citizens Movement, Resistance of the inhabitants of Keratea against Waste landfill site at the archaeological site of Ovriokastro (SEANATK).

Omada Filopappou, Preparing the action at Seanatk in collaboration with the Association of local fishermen

Oryio Lab, La Crise du Paysage Europeen I

Hariklia Hari, Reveries du Promeneur Solitaire

Viki Betsou, Elevators

Vangelis Gokas, I am like a pelican in the wilderness, I am like an owl in the desert

Eftihis Efthimiou, Apomechanes

Thanos Zakopoulos, Collider / Μη-τόπος

Collider / μη-τόπος / 非地 / Sichtfeld (Photoworks by Thanos Zakopoulos), 2010

A book project collecting photography by Thanos Zakopoulos, 2004-2009. Collider/μη-τόπος/非地/Sichtfeld is a more ambitious project than a simple photography collection, involving an international team of four people from different disciplines collaborating to make something that more closely resembles a gallery exhibition in a printed format. Chinese graphic designer Huang Yang curated the selection of photographs for the book and directed its layout, printing and production. New texts inspired by the images were contributed by Swiss film and photography critic Thomas Pfister and by British artist and writer Alistair Gentry. The quadruple, multilingual title reflects the diverse approaches that each person brought to this collaborative publication.

Nikos Papadopoulos, Microgeographies

Η εμπλοκή μου με τις μικρογεωγραφίες, προέκυψε μέσα από τις καθημερινές μου διαδρομές στην πόλη. Παρατήρησα λοιπόν τη δύναμη και την αυτονομία της φύσης η οποία μας δηλώνει πάντοτε παρούσα και προσπαθεί όπου βρει ζωτικό χώρο ν' αναπτυχθεί. 'Ενα τέτοιο φαινόμενο εντόπισα στις στάσεις των λεωφορείων στο κέντρο της πόλης, όπου στις οροφές τους οι σπόροι που πέφτουν από τα μπαλκόνια βρήκαν κατάλληλο “έδαφος” για ν' αναπτυχθούν. Αυτόνομοι κήποι, όπως αλλιώς θα τους ονόμαζα, αναπτύσσονται πάνω σε σιδερένιες αφιλόξενες κατασκεύες.

Πέρα από τη συγκίνηση του ίδιου του γεγονότος, εκείνο που αναλογίζεται κανείς είναι η βιαιότητα με την η οποία έχουμε χειριστεί το προϋπάρχον τοπίο, το οποίο παραδωμένο στην επιβαλλόμενη εξάπλωση του μπετόν, το έχουμε κατά κάποιο τρόπο αποκόψει από την προυπάρχουσα κατάσταση του. O Henry David Thoreau στο βιβλίο του Walden, ή Η ζωή στο δάσος(1854) θέτει άνα βασικό ηθικό ερώτημα σχετικά με τα ζιζάνια: “ Με ποιο δικαίωμα ξερίζωσα το βαλσαμόχορτο και όλα τ' άλλα, καταστέφοντας το αρχαίο τους περιβόλι;” Όπως αναρωτιέται η Φαίη Ζήκα στο κειμενό της Ξεχορτάριασμα: βία ή καλλιέργεια; “τι μπορεί να θεωρηθεί σωστή και τι βίαιη παρέμβαση; Ή αν υποθέσουμε ότι κάθε παρέμβαση ενέχει ένα βαθμό βίας, ποια πράξη μπορεί να θεωρηθεί ηθικά δικαιολογημένη και ποια μεμπτή;”

Τα αυτόνομα φυτά πάνω στις στάσεις από τη μια μας υπενθυμίζουν ότι η καλλιέργεια του ανθρώπινου πολιτισμού εμπεριέχει παράλληλα το βιασμό της φύσης, ενώ από την άλλη η φύση με τις δικές της δυνάμεις προσπαθεί ν' αντισταθεί. Μια αγωνιώδης επιβολή τόσο από τη μεριά του ανθρώπου όσο και της φύσης.

Nina Pappa, “Intermediate Times” // Νίνα Παππά, «Ενδιάμεσοι Χρόνοι»

The theme of “Intermediate Times” is waiting times in public spaces around the city, i.e., times during which we have to stand still in public places.
The project does not refer to waiting times that involve personal expectations, but rather to the needs of the inhabitants of a city on a massive scale: the time spent waiting at bus stops, metro stations, supermarkets, public services, etc.
“Intermediate Times” consists of an archive of photographs, drawings and videos of dialogue transcripts, all of which is the result of three years of field work in these particular environments.
The goal is to convey the act of waiting itself, during which nothing is produced, no noteworthy events take place, and nothing is registered in our perception apart from the restrictions and directions that define the conditions of the particular spaces.

>> GR

Οι «Ενδιάμεσοι Χρόνοι» αναφέρονται στους χρόνους αναμονής σε δημόσιους χώρους της πόλης. Δηλαδή οι χρόνοι κατά τους οποίους το σώμα μας βρίσκεται σε στάση καθώς είμαστε σε δημόσιο χώρο.
Το έργο δεν αναφέρεται στους χρόνους αναμονής που αφορούν στις προσωπικές προσδοκίες, αλλά στις ανάγκες των κατοίκων μιας πόλης σε μαζικό επίπεδο, δηλαδή στην αναμονή σε σταθμούς και στάσεις μέσων μεταφοράς, ταμεία, δημόσιες υπηρεσίες, κ.λπ.
Πρόκειται για ένα αρχείο από φωτογραφίες, σχέδια και βίντεο με απoμαγνητοφωνημένους διαλόγους, που προκύπτουν από τριετή έρευνα στους συγκεκριμένους χώρους.
Ο στόχος είναι να αποδοθεί η αναμονή κατά την οποία δεν παράγεται έργο, δεν προκύπτουν αξιομνημόνευτα γεγονότα και δεν καταγράφονται στην αντίληψή μας παρά οι περιορισμοί που ορίζουν οι συνθήκες στους συγκεκριμένους χώρους.

ABOUT:

Σ.Ε.Α.ΝΑ.Τ.Κ.